Utusan Online - 27.5.2012
SEJARAH bukan benda mati. Malah sejarah tidak pernah mati. Tapi
sejarah adalah cermin untuk menoleh masa lampau bagi menyuluh masa
depan. Sebab itulah orang tua-tua selalu berpesan, belajarlah dari
sejarah.
Kalau yang buruk janganlah diulangi, yang baik teruslah ditambah baiknya.
Kalau menoleh sejarah awal industri filem di Singapura, Melayu hanya
di depan kamera dan sedikit sahaja di belakang kamera. Orang Melayu
dipancar kemilau bintang, tapi kemilau itu tak lama. Sedikit demi
sedikit ia malap dan terus padam. Yang mengaut untung dari kemilau orang Melayu di Singapura dulu
adalah kapitalis Cina dari Hong Kong iaitu Run Run Shaw dan
adiknya. Kemudian mereka
membuka industri filem Melayu berpusat di Jalan Ampas, Singapura.Shaw membawa pengarah filem dari India untuk mengarah filem Melayu.
Mereka mengambil pelakon bangsawan dan cerita bangsawan untuk mengalih
minat orang Melayu kepada filem, yang amat asing ketika itu. Filem
ternyata berjaya dan membunuh teater tradisi bangsawan.
Kini Shaw sudah tiada. Tapi harta yang ditinggalkan sebahagiannya
disumbangkan dari penerbitan filem di Singapura kepada cucu cicitnya.
Mereka hidup mewah kerana kekayaan Shaw tak habis makan tujuh keturunan.
Tapi bagaimana pula orang Melayu yang dulunya penuh kemilau di depan
kamera? Mereka menyumbang kekayaan kepada kapitalis Cina ini akhirnya
hidup dihimpit kesusahan.
Orang Melayu dipergunakan secara terhormat. Mereka didodoikan dengan
populariti yang sementara. Tapi kapitalis Cina mengaut keuntungan
sepanjang zaman. Sekarang ini kalau kita hendak menonton filem-filem
Jalan Ampas, kena bayar berjuta-juta ringgit kepada pemilik hak
ciptanya. Padahal itu filem kita.
Siti selalu membayangkan, kalaulah ketika itu orang Melayu tidak mahu
berkerja dengan kapitalis Hong Kong itu, apakah mereka boleh terus
mengaut kekayaan dari negara ini?
Apabila membaca penderitaan beberapa
bintang popular zaman Jalan Ampas pada usia tuanya, kita kena
mengambil iktibar daripada sejarah ini.
Bukan menyalahkan generasi pertama seniman filem kita itu. Tapi
renungilah sejarah dan usah mengulangi sejarah itu pada masa ini. Kalau
di Singapura dulu, orang Cina buat filem Melayu dan bawa balik kekayaan
ke negara mereka. Sekarang janganlah biarkan orang lain kaut kekayaan
hasil filem Melayu. Tak usahlah tolong membodohkan Melayu dalam filem Melayu. Kemudian
hasilnya memberi untung kepada orang lain, bukan orang Melayu. Siti
fikir adalah tidak bermoral mereka yang bersekongkol memberi wajah buruk
dan hodoh kepada orang Melayu. Siti fahamlah, kita semua ini kena
berkerja untuk menyara keluarga. Tapi taklah sampai sanggup memburuk dan
menghodohkan bangsa sendiri. Hasilnya pula tak sebanyak mana.
Kalau orang Melayu hodoh perangainya dalam filem Melayu, bukan tauke
filem yang salah.
Orang Melayu yang terlibat dalam filem Melayu itu yang
salah. Mereka langsung tidak ada patriotik padahal kuasa di tangan
mereka. Kalau mereka tidak mahu berlakon atau mengarah filem yang
membodohkan Melayu, tauke tidak boleh buat apa-apa. Ini mereka yang
lebih-lebih membodohkan Melayu dengan upah yang tidak sepadan. Orang Melayu yang terlibat dalam filem begini segeralah insaf.
Memanglah sekarang ini boleh hidup kaya raya, dapat bonus kereta mewah
dan banglo mewah. Tapi itu sahajakah matlamat mereka? Fikirlah sama
tentang bangsa Melayu ini.
Nota: Artikel ini telah diedit untuk tujuan pembelajaran dan sebaran umum di ILP Labuan sahaja.
Monday, May 28, 2012
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment